dag uit het leven van 2022
als de wekker afgaat wordt ik wakker met een rare gedachte. Ik heb het gevoel dat ik vandaag ontslagen zou kunnen worden. Als ik onder de douche sta kan ik die gedachte maar niet van me af zetten. Het blijft me achtervolgen. Aan het ontbijt zit ik maar wat voor me uit te staren. Mijn vrouw vraagt me wat er aan de hand is en ik vertel haar dat ik gewoon moe ben. Niemand hoeft te weten waar op dat moment aan denk. Als ik op mijn werk aankom is de stemming bedrukt. Ik wordt wel begroet door mijn medewerkers maar er wordt niet gelachen of gegrapt. Dan vergeet ik opeens dat ik nog een project open heb staan en dat volgende week af moet zijn. Snel ga ik achter mijn computer zitten en ga aan de slag. Tijdens de koffiepauze is er gelukkig weer een ontspannen sfeer op de werkvloer. Ik kan eindelijk weer eens lachen. Als ik na de lunchpauze weer moet denken aan dat ontslag wordt ik toch weer somberder. Ik heb nog steeds geen idee waarom ik daar steeds aan moet denken maar het komt steeds terug. Verder gebeurt er weinig die dag. Om 5 uur ga ik weer naar huis en probeer ik er niet meer aan te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten